Διαβάζοντας όσα γίνονται εδώ και πολύ καιρό σε αυτή τη χώρα μια βαθιά απόγνωση ξεκινάει από την κορυφή του κεφαλιού και φτάνει μέχρι τα δάχτυλα των ποδιών. Κάθε φορά που διαβάζω και συνειδητοποιώ για άλλη μια φορά το μέγεθος του βούρκου κάτι με πιάνει και στριφογυρνάω σα σβούρα. Και τώρα τι; Για ποιες εσωτερικές πηγές να μιλήσουμε που μπορούμε να ανατρέξουμε για να μείνουμε δυνατές ψυχές; Ποιοι αντέχουν και βλέπουν φως στο τούνελ; Να τζογάρουμε στο όνειρο και ως χαμένοι να τα πάρουμε όλα; Όμως ποια είναι αυτά τα όλα τέλος πάντων;
Ζήσε απλά και με νόημα
Οι άνθρωποι εξακολουθούν να ζουν, να νοιάζονται και να προβληματίζονται για απλά, καθημερινά και βαθιά ανθρώπινα πράγματα. Τι θα μαγειρέψουμε σήμερα; Γιατί χθες ήταν αμίλητη η Ελένη; Να την ρωτήσω, μήπως την πείραξε κάτι που είπα. Τι να κάνουν τα κοριτσάκια μου; Πολύ δουλεύει ο Γιάννης να τον πάρουμε σήμερα το βράδυ έξω παιδιά. Την Πέμπτη πάμε να ακούσουμε τον Ερωτόκριτο; Θα φύγω από αυτή τη δουλειά, τα έχω παίξει. Άπαιχτος ο Αγγελάκας ε; Πάλι καλά φέτος θα καταφέρω μια βδομαδούλα κάμπιγκ. Να πω και της Άννας, μήπως μπορεί κι αυτή να πάμε παρέα.
Όμως οι άνθρωποι εξακολουθούν και αντιστέκονται και παλεύουν και για όλα όσα καθημερινά τους στερούν. Δικαιώματα, ισότητα, προστασία των μειονοτήτων, ασφάλεια, κοινωνική δικαιοσύνη. Βγαίνουν στους δρόμους και διαδηλώνουν για τα αυτονόητα. Για τις ζωές που χάνονται από εγκληματικές πολιτικές. Για τα κοινωνικά κεκτημένα που γκρεμίζονται το ένα μετά το άλλο.
Πάλεψε για όσα αξίζει να ζήσεις
Και παράλληλα έχουμε ανάγκη να ζούμε απλά και ανθρώπινα. Να αναστοχαζόμαστε, να είμαστε σε δράση και όχι σε απάθεια, αλλά και να φεύγουμε για το όνειρο, να ξεφεύγουμε, να πίνουμε, να μεθάμε, να ερωτευόμαστε, να δίνουμε και να παίρνουμε ανεπιτήδευτες στιγμές, να ανταλλάσσουμε δυνατά συναισθήματα. Να ζούμε. Να έχει νόημα να ζούμε!
Ποια είναι λοιπόν τα όλα που παίρνει ο χαμένος; Το τσιγάρο και η μπύρα στην ξύλινη κουπαστή στη νέα παραλία. Η τζαμπέ συναυλία στο Θέατρο Δάσους από πάνω που δεν έχει θέσεις. Το αντίσκηνο στην άκρη του κάμπινγκ. Εκεί που δεν πιάνει η φασαρία και η πολυκοσμία. Το χύμα κρασί στο πεζούλι στο Τσινάρι. Παρέα με τις γάτες που κόβουν βόλτες. Το άραγμα στα κάστρα. Το σαββατοκύριακο στις πρόβες με τα παιδιά στο μουσικό σχήμα. Όμορφα πρόσωπα βλέπεις παντού, το έχετε προσέξει; Φωτεινά μάτια, χαμογελαστά χείλη, σφιχτές αγκαλιές, ακράτητα γέλια. Για τη μία και μοναδική ζωή που κρατάμε στα χέρια μας για να ζήσουμε.
Foto: infolibre
